دلایل اصلی بی انگیزگی برای رسیدن به اهداف؟
انگیزه روندی است که باعث شروع کار، هدایت مسیر و خفظ رفتار های هدفمند میشود. همان چیزی است که باعث میشود از جا برخیزید و کاری انجام دهید تا به چیزی یرسید. یادگیری راه های افزایش انگیزه میتواند به پیشرفت فرد در زندگی کمک کند، چیزی که در روزهای سخت و ناامیدی بهش نیاز دارد.
شده یه مدت خیلی با انگیزه و شور وشوق بری جلو، اما یهو حس کنی حس و حال انجام هیچ کاریو نداری؟
یا توی یه کاری خیلی خوب پیش بری و یه روز ببینی دلیل خاصی برای انجام دادنش نداری؟
دلیل اصلی اول؛ "چرای" ضعیف...
خیلی وقتا توی انجام یه کاری یهو میبینیم دیگه حس و حالش نیست و خیلی انجام دادنش برامون سخت میشه، می شینیم خودمون رو بابت بی عرضگی، بی ارداه بودن و هزار تا انگ دیگه سرزنش میکنیم درحالی که نمیدونیم شاید دلیل اصلی این بی انگیزگی یه چیز دیگه ست! تصورکن تصمیم میگیری بری باشگاه، بعد چند روز بی انگیزه میشی و میذاریش کنار، احتمالا از اول "چرای" تو برای رفتن به باشگاه یا فقد یه تصمیم سر سری بوده یا انقدر توی زندگی اولویت نیست و ضعیف تر از اونه که مجورت کنه ادامه بدی...
دلیل اصلی دوم؛ سختی ترک فضای امن
هر پروسه ای که به پیشرفت و رشد ختم بشه، لازمه ش ایجاد یه سری تعقیراته، و تعغیر توی زندگی یعنی خارج شدن از فضایی که همیشه داشتیم و باهاش اخت شدیم، و اینکار گاها بی نهایت سخت میشه! ذهن ما هرکاری میکنه که از اون فضا خارج نشیم، بی انگیزه میشیم، بی حوصله میشیم و شاید حتی افسردگی رو تجربه کنیم!
دلیل اصلی سوم؛ فراموشی "چرا"
اون چرای دلیل اصلی اولمون بود حتی اگه خیلی سفت سخت روش کار کرده باشیم و بدونیمش، خیلی راحت میتونه از ذهنمون بپره، پس لازمه که هر روز به خودت یاداوریش کنی بذاری جلو چشمت هر چی بیشتر ببینی و یادت بیاد بهتره...
دلیل اصلی چهارم؛ ندونستن سختی ها و موانع
اغلب ما زمان هایی تصمیمات بزرگمون زمانی میگیریم که یا احساساتی هستیم یا سطح دوپامین بدنمون بالاست! در نتیجه به سختی هایی که پیش رومونه و موانعی که با یک نگاه ساده می بینیمشون توجهی نمیکنیم... در حالی که خیلی راحت میشه پروسه رو همون اول کار با سنجیدن موانع و سختی آسون ترش کرد.
و چند دلیل کوتاه که قاتل بی انگیزگی هستند؛ شبکه های اجتماعی، خواب نامنظم، رژیم نامناسب جسم و روح، زیادی گشتن توی فضای مجازی، ادمای سمی، بی برنامگی وخیلی چیزای دیگه
انگیزه نداری؟ روی محیط کارکن...
اغلب ما انتخاب هامون نه بر اساس چیستی محیط (موارد موجود) بلکه بر اساس چیدمان هستش، اگه بریم توی آشپزخانه و یه ظرف شیرینی روی میز باشه 2 3تا میزنیم بر بدن! حتی اگر از قبل اصلا به خوردن شیرینی فکرهم نکرده باشیم... محیط مثل یک دست نامرئی رفتار آدم ها رو شکل میده.
همه عادت ها و رفتار ها با یک محرک شروع میشن! اگه بهشون توجه زیادی نمی کنیم و انقدر به چشم نمیان. متاسفانه محیط های که برای خودمون میسازیم انجام ندادن کارهامون رو ساده تر میکنن!
چون محرک اشکاری وجود نداره که ماشه رفتار رو بکشه. وقتی گیتارمون رو از دیدمون خارج کرده باشیم تمرین نکردنش اسونه، وقتی کتاب ها را در کمد در بسته بذاریم اینکه سمتشون نریم آسونه...
پس اگه میخوای بیشتر یادت بمونه بیشتر ساز مورد علاقت رو تمرین کنی، مطمئن جای میذاریش که جلوی دیدته
و اگر میخوای بیشتر آب بنوشی، مطمئن شو بطری آبت پر و در دسترس باشه...
پس شاید مشکل خیلی از ماها توی ایجاد رفتارهیی که تصمیم به ایجادشون داریم انگیزه و اراده نیست، باید به نکات جزئی تری توجه کنیم...
همه رویاهات میتونن جامعه حقیقت بپوشن اگر جرعت کنار گذاشتن بهونه هات رو داشته باشی
اگر جرعت کنار گذاشتن عادت های بدت رو داشته باشی اگر جرعت گذاشتن از خیلی لذت هارو داشته باشی و اگر باور داشته باشی...!
